Κωπηλατώντας στη φεγγαρόστατα πάνω στον υγρό αλμυρό μωβ μονοπάτι τραβώντας κατά τα ιστία εκείνα που ξέρουν πώς σε ταξιδεύει ο άνεμος Κι ύστερα επιστροφή στη στεριά, στην ξερή πραγματικότητα
"Απόλυτα ανθρώπινο να είναι κανείς νοσταλγικός και η μόνη λύση είναι να μάθουμε να συμβιώνουμε με τη νοσταλγία. Η νοσταλγία μπορεί να μεταμορφωθεί από κάτι καταθλιπτικό και θλιβερό σε ένα μικρό σπινθήρα που θα μας εκτοξεύσει στο καινούργιο, σε άλλη πόλη, σε άλλο χρόνο..."