Ο χρόνος που έφυγε, που έλιωσε μαζί με τις στιγμές, ταξιδεύει μαζί μου, με σκέψεις αποτυπωμένες,
ανησυχίες, χαρές, απογοητεύσεις...
Χρόνε, δε χάνεσαι, αγναντεύω στο πίσω μέρος
την προοπτική σου...
Χρόνε...
~ χρόνος σχεδόν υγρός~
Πριν από 9 χρόνια
6 σχόλια:
μα όσο κι αν λιώνουν τα ρολόγια
οι στιγμές ατόφιες ξεψυχούν
αυτόχειρες πασχαλίτσες έφηβες
όμως φύσηξε πάλι
τίποτε δε χάνεται
αρκεί να υπάρχει
νόμος αέναος της φύσης
"αρχή της διατήρησης της ματαιότητας"
αν αυτή ως αντενέργεια εθεωρείτο...
"...Κυνηγάω το χρόνο που φεύγει μπροστά μου
βιάζομαι, τρέχω όμως πάντα βρίσκεται μπρός μου
Σαν ένας πίνακας που έμεινε στη μέση
σαν ένα όνειρο που χάθηκε στην σκέψη
Είν' η αγάπη που φεύγει..."
Πυξ Λαξ
Καλώς σε βρήκα και σιδερένια καλησπέρα φίλε
Μωβ,
ξέρω καλά να φυσώ, να δροσίζω,
κι αν τύχει και βρεθείς στο πέρασμα μου
χρώμα θα δεις, θα νιώσεις τη μωβ αύρα μου
Είν' η αγάπη που φεύγει...
ίσως και να μένει...
Νάσαι καλά, σιδερένιε, φίλε
Ευχαριστώ για το πέρασμά σου
O χρόνος ίσως δεν χάνεται.. εμεις ομως που προσπαθούμε να τρέξουμε και να τον φτασουμε μαλλον χανόμαστε..
Καλη σου μερα ..
Τίποτε δε χάνεται, αρκεί να το φυλάξουμε βαθιά μέσα μας.
Καλημέρα και σε σένα, Μαρία.
Δημοσίευση σχολίου