δυο μορφές απέναντι, στο ίδιο τραπέζιαλλαγμένες, αλλοιωμένες στο πέρασμα του χρόνου
χωρίς ενέργεια, χωρίς επιθυμία
μια παρούσα απουσία κι ένα άδειο κάθισμα
μια μικρή στιγμή που πέρασε και χάθηκε
μια άλλη που ίσως έρθει...
~ χρόνος σχεδόν υγρός~
Πριν από 9 χρόνια
19 σχόλια:
Λες κι έδωσες μια στην ψυχή και την εξόντωσες με αυτο σημερα ..
Μαρία,
αν τόξερα...δε θα έκανα ανάρτηση.
Βιώνουμε φαίνεται παράλληλες απουσίες...
Οι μικρές στιγμές είναι μεγάλες
Νατάσα,
μεγάλες και αξέχαστες...
Αεράκι μου
Εύχομαι από καρδιάς να έρθει...
μες τα μωβ... από καρδιάς...
συννεφούλα μου,
ήταν εκεί, μες στα μωβ, ήταν και δεν ήταν...
Μακάρι τα όμορφα να κράταγαν περισσότερο....
Καλό σου απόγευμα αεράκι μου μωβ.
ναι, Σοφία, μακάρι. αυτή είναι η μοίρα τους. να τελειώνουν...
...μερικές φορές οι απουσίες
είναι οι πιο ηχηρές παρουσίες...
μωβ παρουσίες σου εύχομαι
μωβ αεράκι:)
Καληνύχτα ***
και μερικές φορές με μπερδεύουν αυτές οι παρούσες απουσίες...
σ΄ευχαριστώ, μαργαριταρένια μου.
αυτες οι στιγμες που ποτε δεν κρατανε...
που ποτε δεν παγωνει ο χρονος πανω τους...
απουσιες και παρουσιες μπλεκονται στη δινη του μυαλου...
δεν ξερεις πια την αληθεια...
νεραιδενια φιλια μωβ αερα μου!
η αλήθεια χαράζεται στην ψυχή, ναϊάδα μου, εκεί φαίνεται...
Έτσι κυλάει η ζωή δυστυχώς: με παρούσες απουσίες και απούσες παρουσίες. Το θέμα είναι να μπορούμε ν' απολαμβάνουμε όσες περισσότερες στιγμές μπορούμε.
έτσι είναι Λάκη, δυστυχώς ή ευτυχώς, στιγμές η ζωή μας...
Κι ένα κερί να καίει στη μέση του τραπεζιού και να δημιουργεί σκιές..
Καλησπέρα.
jacki,
μέχρι το κερί να λιώσει...
να χαθούν όλες οι σκιές ή να πέσει απόλυτο σκοτάδι...
Πέρασα για μια καλησπέρα
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ
καλησπέρα, Νατάσα:)
ωραια
Δημοσίευση σχολίου