Σαν σήμερα ήταν, τέτοια μέραόλα μοιάζαν μα και όλα διαφορετικά
Ήμουν μόνος εκεί, μέσα σε τόσο κόσμο
ήταν καλοκαίρι κι οι λέξεις ίδιες
Έλειπες, δεν ήξερες καν ότι ήμουν εκεί
Κι όμως όλα ήταν τόσο ίδια
προχώρησα μόνος
έτσι έπρεπε να γίνει...
~ χρόνος σχεδόν υγρός~
Πριν από 9 χρόνια
18 σχόλια:
Γιατί καλέ μου μωβ αέρα θα πρέπει να προχωράμε μόνοι τελικά στη ζωή;
Δύσκολο και οδυνηρό.
Καλημέρα.
...ξέρουμε καλά πως πονάει μα...
...καθένας μόνος του πορεύεται στην ζωή, στον θάνατο, ακόμα και στον έρωτα....κι αυτό δεν ωφελεί....
Λύκοι της στέπας..... πρωταγωνιστές στο δικό μας μονόπρακτο...
Πάρε τιγρένια μωβ φιλιά...!
"ετσι έπρεπε να γίνει..."
Ειναι σκληρο να "πρέπει", αλλα συμβαινει...
Λιθαρακι στην πορεια μας, στη εξελιξη μας το καθε τι που συμβαινει...!...κι ας πρεπει να συμβει...!
Καλο ξημερωμα!
καλημέρα, jacki,
μόνοι και μαζί...γιατί έτσι είναι η πραγματικότητα.
tiger_lilious,
η μοναξιά δεν ωφελεί...
καλωσήρθες στον αέρα μου:)
Πρωτόπλαστη,
το δύσκολο είναι όταν τα πρέπει μπαίνουν από παράγοντες έξω από εμάς...
καλημέρα σου:)
αν μου επιτρέπεις, δεν υπάρχουν παράγοντες έξω από εμάς.
Όλοι και όλα είναι σταθμισμένα μόνο που δεν γίνονται εύκολα, άμεσα, συνειδητώς κατανοητά.
το επόμενο καλοκαίρι θα λείπει η ... ομοιότητα των λέξεων ... αλλά και των ανθρώπων.
(Μου αρέσουν τα μικρά κειμενά σου που τα λένε όλα χωρίς πολλά πολλά)
Καλό απόγευμα
meggie,
τίποτε δε γίνεται εύκολα, μπορεί να γίνει και χωρίς να το θέλουμε, επειδή το θελήσανε άλλοι...αυτούς εννοώ έξω παράγοντες.
το προηγούμενο καλοκαίρι, αυτό, το επόμενο...όλα είναι τόσο ίδια, όμως είναι;
χαίρομαι που ήρθες, καλωσήρθες λοιπόν στον αέρα μου:)
Η μοναξιά είναι ασήκωτο φορτίο για τους ώμους μας καλέ μου.
Και όταν τα πρέπει ανοίγουν γέφυρα μοιάζει ακόμη πιο δύσκολη….
Μην την αφήσεις να σ αγκαλιάσει …ποτέ
Αναστασία,
μου θύμισεςτο τραγούδι του Μάλαμα:"Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά, μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο...". Έτσι και η δική μου μοναξιά έχει πρόσωπο...
Την άφησα και με αγκάλιασε...
Καλό απόγευμα:)
Άλλο, είμαι μόνος κι άλλο, νιώθω μόνος
Έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις ;
Νατάσα,
έτσι είναι. Κι αν η μοναξιά είναι αίσθηση, τότε είναι ίσως πιο δύσκολα τα πράγματα.
Έτσι είναι η ζωή...
Αλλάζει;
Σχεδον παντα αυτο συμβαινει αλλα δεν μενοθμε εκει ..προχωραμε
johonny,
εννοείται πως προχωρούμε. Απλώς καμιά φορά τα σκεφτόμαστε, νοσταλγούμε, πονούμε...
Νάχεις μια όμορφη μέρα:)
Γιατι΄να πρέπει να γινεται έτσι άραγε...
Καλησπέρα Αερινέ
Γιατί έτσι γίνεται. Σαν ευλογία και κατάρα μαζί...
Καλησπέρα Μαρία:)
ετσι επρεπε να γινει...
ηταν γραφτο...;ηταν καλυτερο...;
θα φανει στην πορεια...;
ποσες φορες τα ακουσαμε και τα βιωσαμε αυτα...;
τον πονο που βιωνουμε μοναχα μπορουμε να μετρησουμε...κι αυτος ειναι τοσο μεγαλος που μοιαζει αμετρητος...
νεραιδενιο φιλι καλε μου!!!
καλή μου ναϊάδα,
ερωτήματα που ίσως δεν απαντηθούν ποτέ...
πλέον δε θέλω να μετράω τίποτε, γιατί θα μου προσθέτει νέο πόνο.
καλημέρα:)
Δημοσίευση σχολίου