Ώρες λευκές, διάφανες Απούσες στιγμές πλανώνται μέσα μου Το χαμόγελο έφυγε Η εποχή ανανεώνεται αφήνοντας ίχνη πάνω μου Παρών σε ένα τοπίο με απούσες παρουσίες Αναμένω να κάνω το επόμενο βήμα Να ζήσω την άλλη στιγμή που θα έρθει
Πάντα οι εποχές που περνάνε αφήνουν τα ίχνη τους. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευχόμαστε οι ρωγμές να μην είναι βαθιές.. Μου αρέσει πολύ η φωτογραφία σου! καλημέρα
σε κοσμο ονειρικο εμαθα να ζω με αυτες τις απουσιες να ειναι παρων παντα... κι αν θελω να ερθει η αλλη στιγμη ειναι γιατι ο πονος ειναι αβασταχτος οταν απλωνω τα χερια μου και ανακαλυπτω πως ειμαι μονη με τα φαντασματα μου ζωντανα... νεραδενια φιλια πολλα!
γλυκε μου mauveair μπορω να σου μαθω μα ειναι τοσο μα τοσο επωδυνο που απορω γιατι συνεχιζω να το κανω... ομως περνα μια βολτα απο δω και θα σου δειξω... σε φιλω!
για να συνεχίζεις να το κάνεις, κάτι βρίσκεις, βρίσκεις νόημα... Είμαι λίγο πιεσμένος αυτόν τον καιρό, αν διαπιστώνεις πως δεν περνώ από τις γειτονιές σου, όμως είμαι εκεί με άλλο τρόπο...
15 σχόλια:
Αν τη περιμένεις την άλλη στιγμή θα την καταλάβεις όταν θα έρθει και θα τη ζήσεις.
Καλημέρα.
Πάντα οι εποχές που περνάνε αφήνουν τα ίχνη τους. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευχόμαστε οι ρωγμές να μην είναι βαθιές..
Μου αρέσει πολύ η φωτογραφία σου!
καλημέρα
Ποσο την περιμενω αυτην την στιγμή να ξερες..
Γλυκιά μελαγχολία με σήματα αισιοδοξίας !!
Οι απουσίες αισθητές ,
ώρα εσωτερικής αναψηλάφισης,
πορεία εμπρός ολοταχώς
και δεν κοιτάμε πίσω !!
Από μένα χαιρετισμούς στις μωβ αποχρώσεις σου!!
jacki,
είμαι έτοιμος, θέλω να τη ζήσω
aggelika,
δύσκολη η αλλαγή των εποχών...
μαρία,
κι εγώ αυτήν περιμένω...
αθηνά,
τέλειο το ψυχογράφημα...
Α, μα δεν πρέπει να αναμένεις πότε θα κάνεις το επόμενο βήμα, αλλά απλά να το κάνεις:) Μέρα καλή
έχεις δίκιο λάκη,
η αναμονή με τσακίζει...
νάσαι καλά:)
μέσα στη μέρα μου, ζω την απουσία σου στο χώρο και την παρουσία σου μες την καρδιά μου..έτσι κι αν δεν είσαι εδώ, είσαι κοντά μου. Πολύ όμορφο! :)
σε κοσμο ονειρικο εμαθα να ζω με αυτες τις απουσιες να ειναι παρων παντα...
κι αν θελω να ερθει η αλλη στιγμη ειναι γιατι ο πονος ειναι αβασταχτος οταν απλωνω τα χερια μου και ανακαλυπτω πως ειμαι μονη με τα φαντασματα μου ζωντανα...
νεραδενια φιλια πολλα!
συννεφούλα,
εσύ που είσαι συννεφάκι ξέρεις από κοντά και μακριά, οι αποστάσεις αλλάζουν γρήγορα και ξαφνικά.
Κοντά και μακριά...
νεράιδα μου,
δείξε μου, μάθε μου το πώς να ζω με τις παρούσες απουσίες...
γλυκε μου mauveair μπορω να σου μαθω μα ειναι τοσο μα τοσο επωδυνο που απορω γιατι συνεχιζω να το κανω...
ομως περνα μια βολτα απο δω και θα σου δειξω...
σε φιλω!
ταιριάζουν τα χνάρια
σε αμίλητα βήματα
ακόμη και η απουσία
έχει σκιά
όταν έρθει το επόμενο
παραστράτημα
χαμήλωσε τη ζωή
να βρεις την ευθεία...
νεράιδα γλυκιά,
για να συνεχίζεις να το κάνεις, κάτι βρίσκεις, βρίσκεις νόημα...
Είμαι λίγο πιεσμένος αυτόν τον καιρό, αν διαπιστώνεις πως δεν περνώ από τις γειτονιές σου, όμως είμαι εκεί με άλλο τρόπο...
γωγώ,
η απουσία έχει όχι μόνο σκιά, αλλά και όνομα, υπάρχει...
αφουγκράζομαι και χαμηλώνω για τη νιώθω παρούσα.
Δημοσίευση σχολίου