Ώρες λευκές, διάφανες Απούσες στιγμές πλανώνται μέσα μου Το χαμόγελο έφυγε Η εποχή ανανεώνεται αφήνοντας ίχνη πάνω μου Παρών σε ένα τοπίο με απούσες παρουσίες Αναμένω να κάνω το επόμενο βήμα Να ζήσω την άλλη στιγμή που θα έρθει
Η μπλούζα μου κατάσαρκα Αυτή η μωβ… Βγαίνω έξω και πάω Στέκομαι ψηλά Μπρος σε μαύρη βαθιά χαράδρα Νιώθω τον αέρα στο πρόσωπο μου Και φωνάζω δυνατά Αυτό που σου ψιθύρισα... Ακούω τη φωνή μου Μα κι εσύ ξέρεις Η μπλούζα μου κατάσαρκα Στο σώμα Στην ψυχή