Πάνω σ' ένα στίχο...

Θέλω τα χέρια σου

να μου χαρίσουν την ακύμαντη γαλάζια θάλασσα

μέσα στην καρδιά του χειμώνα

κι έτσι να φτάσω στη δική μου Τροία

από το "Πάνω σ' ένα ξένο στίχο" του Γ. Σεφέρη

Χριστούγεννα

Είναι παραμονή Χριστουγέννων. Το κρύο είναι τσουχτερό και ψιλό ψιλό πέφτει το χιόνι. Παρόλα αυτά η κίνηση στους δρόμους της πόλης είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Πολλοί άνθρωποι έχουν βγει για τα τελευταία ψώνια και τα δώρα για τη μεγάλη γιορτή που φτάνει. Επικρατεί παντού μια πανδαισία χρωμάτων. Στις βιτρίνες των μαγαζιών αναβοσβήνουν τα χρωματιστά φωτάκια και τραβούν το βλέμμα και του πιο αδιάφορου περαστικού. Όλη η πόλη έχει βάλει τα γιορτινά της καρτερώντας την άγια μέρα...

Η ώρα περνάει και το μυαλό του γυρίζει πίσω σε άλλες εποχές ευτυχισμένες, σε περασμένα Χριστούγεννα με την οικογένειά του…Τι κι αν τους έλειπε το στολισμένο έλατο, τα πλούσια δώρα…Είχαν όμως κάτι πιο πολύτιμο· την αγάπη, την κατανόηση και τη ζεστασιά μεταξύ τους που δεν μπορούσαν να αντικατασταθούν ούτε με τα πιο ακριβά δώρα ούτε με τα πιο πλούσια γεύματα…

"Χριστούγεννα με τον παππού" της Μαρίας Όρλιακλη

Flying

Ο ουρανός είναι η χώρα που έχουν την επικράτειά τους τα φτερά, γιατί η πτήση είναι η έσχατη λύση των λυπημένων...

Χωρίς λέξεις

Χωρίς λόγια, μόνο με χρώματα...

Διαγράφοντας...

Δρόμος, πορεία μοναχική
Ίσως η τελευταία, σιωπηλή
Με σκέψεις ανάλαφρες
Τραβώ το γκρίζο μονοπάτι
Έχοντας ένα σκοπό
Αυτή τη διαγραφή
Που μαζί της παρασέρνει κι άλλες
Αυτές τις μόνιμες, οριστικές
Αποσύρσεις και διαγραφές
Με ελπίδα φωτεινή
Σαν τα χρώματα της δύσης

Μωβ κυκλάμινα

Μωβ κυκλάμινα

στις αρχές του χειμώνα

Μωβ κυκλάμινα

Ζέστη στην καρδιά

υγρασία και κρύο έξω

Χρώμα σαν αυτό που ρέει μέσα μου...

Θεωρίες και πάλι...

Χρωμάτων...

και γεύσεων...

Ο μόνος κύκλος...

Συνειδητές επιλογές,
χωρίς περικοπές και περίεργους κύκλους
Ο μόνος κύκλος αυτός που έχει
αρχή και τέλος αυτό που επιθυμώ...

Θεωρία χρωμάτων...

Απούσα παρουσία

Ώρες λευκές, διάφανες
Απούσες στιγμές πλανώνται μέσα μου
Το χαμόγελο έφυγε
Η εποχή ανανεώνεται
αφήνοντας ίχνη πάνω μου
Παρών σε ένα τοπίο με απούσες παρουσίες
Αναμένω να κάνω το επόμενο βήμα
Να ζήσω την άλλη στιγμή που θα έρθει

Ο παράδεισός μου

Μη μιλάς

απλώς άκου, νιώσε...

Έλα στον παράδεισό μου

Θα με βρεις εκεί...

Ψίθυρος...

Η μπλούζα μου κατάσαρκα
Αυτή η μωβ…
Βγαίνω έξω και πάω
Στέκομαι ψηλά
Μπρος σε μαύρη βαθιά χαράδρα
Νιώθω τον αέρα στο πρόσωπο μου
Και φωνάζω δυνατά
Αυτό που σου ψιθύρισα...
Ακούω τη φωνή μου
Μα κι εσύ ξέρεις
Η μπλούζα μου κατάσαρκα
Στο σώμα
Στην ψυχή

Στην αρχή του Οκτώβρη...

Ισορροπώντας στην αρχή του Οκτώβρη

Στέκομαι μπρος στο ζυγό και λογαριάζω

Κοιτώ γύρω μου…

Λογαριάζω με την ψυχή
Θέλω χρώμα να δώσω σε ό,τι ζω
Σε ό,τι βλέπω
Σε ό,τι νιώθω…

Αυτό νιώθω…χρώμα παντού…

Βρέχει ακόμη...

Η υγρή βροχή της μέρας
Το υγρό φιλί που ακόμη αιωρείται
Η αίσθηση ολοκλήρωσης παρέα με την ηρεμία
Κοντά και μακριά
Μαζί και μόνος
Εδώ κι εκεί
Παντού, ταξιδεύοντας και αναζητώντας…

Δείκτης του "πώς"

Ρωτάς το πώς
Πώς άραγε σε φέρνω στο μυαλό μου
Ψιχάλες πέσανε πολλές
Γλυκά, σαν οπτασία, σα σώμα
Σαν κάτι που έψαχνα να δω
Αυτό είναι «πώς»
Κι ύστερα πέσανε σταγόνες
Μουσκέψανε τον ουρανό
Μαζί κι εμένα…

Αναζητώντας σε...

Θαρρώ πως πρέπει να βουτήξω στα βαθιά για να σε βρω
Σ’ αναζητώ και ξέρω πως όσο κι αν είσαι μακριά θα σε συναντήσω
Ίσως κουραστώ, ίσως κοπεί η ανάσα μου
Όμως ξέρω…ξέρω πού θα σε βρω…
Εκεί που θα συναντηθούν τα χρώματα…

Τελευταία βότσαλα

Περπάτησα σε υγρή άμμο, βρεγμένη από τη ζεστή θάλασσα

μάζεψα τα τελευταία βότσαλα

τα ανακάτεψα με παλιά κοχύλια και μωβ θαλασσινά.

Το καλοκαίρι μπορεί να φαίνεται ότι τελειώνει

αλλά ζει μέσα μου

Τώρα πια έχω μάθει το τέλος των εποχών...

Πανσέληνος επιθυμιών...

Καλοκαιρινή πανσέληνος

σε θάλασσα κι ουρανό

σε αέρα και νερό

μόνος ή μαζί σου

με επιθυμία και σκέψη

πανσέληνος που φέρνει την πρώιμη επιθυμία

Η πανσέληνος της επιθυμίας θαρρώ πως ήρθε...

Αναζητώντας την έμπνευση

Στο τελείωμα της μέρα ψάχνω
Στις μικρές ώρες αναζητώ
Θέλω να βρω τη μικρή χαμένη μου έμπνευση
Σε χρώματα και πρόσωπα
Σε σκέψεις και στιγμές
Στο υπόλοιπο του φεγγαριού που έρχεται
Θαρρώ ξέρω πού θα τη βρω, πού θα την ψάξω
Είναι πολύ κοντά μου, είναι δίπλα μου
Όσο κι αν μοιάζει μακρινό…
Είναι σε κάθε τι που θέλω…

ευτυχία

Η ευτυχία βρίσκεται σε μικρά, πολύ μικρά πράγματα.
Σε μια βουτιά σε μωβ θάλασσα
Σε μια βόλτα στο σκοτάδι κάτω από τ’ άστρα
Στη γεύση των πραγμάτων που ξαναβρίσκουμε
Σε αυτό που νιώθεις να σε γεμίζει αναίτια μέσα σου
Η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας
Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να’ ρθει.

(Ο τελευταίος στίχος είναι του Μ. Φάμελλου)

Ανιχνεύοντας το φως

Ψάχνω, αναζητώ πίσω απ΄τα σύννεφα
Κάνω βουτιά στο φως και αναλύω
τη χρωματική μου σύσταση.
Εκεί βρίσκω όλες τις χαμένες μορφές
και όλα τα αναπάντητα γιατί.
Βουτιά στο φως,
Ανάσα στον ήλιο

Γιατί την αγαπώ

"Την αγαπώ ίσως για την αδιάκοπη κίνησή της, που με γοητεύει, για την αιώνια φρεσκάδα της, την παρθενικότητά της, που ανανεώνεται κάθε στιγμή. Ίσως ακόμα για το άπειρο θηλυκό στοιχείο που υπάρχει μέσα στην ουσία της. Είναι ένας έρωτας αυτό...πώς..."

(Το γαλάζιο βιβλίο, Στρατής Μυριβήλης)

Η θάλασσά μου

μέρες τώρα με κρατά κοντά της

με αγκαλιάζει δροσερά

με μαγεύει με το χρώμα της

μια μέρα ήταν διαφανής και ξεκάθαρη

μου μίλησε, με ενέπνευσε

θέλω να μείνω δίπλα της

μαζί της...

ταιριάζει με το χρώμα μου

η θάλασσά μου...

Αέρας απόψε...και κάθε βράδυ

Αέρας απόψε…δυνατός, δεν ξεχωρίζω ακόμη το χρώμα του
μήπως είναι αυτός, μήπως είσαι εσύ
που έρχεσαι και μου χτυπάς την πόρτα;
μπαίνεις μέσα από τις μπαλκονόπορτες, με ανατριχιάζεις...
προσπαθώ να δω το χρώμα του…
ν' ακούσω τι μου ψιθυρίζει,
θαρρώ πως είναι αυτός… ο μωβ
ήρθε απόψε...και κάθε βράδυ

εμπνευσμένο από εσένα…

Κλεψύδρα στιγμών

Είμαι εδώ, με μια κλεψύδρα στιγμών
στα χέρια, στο μυαλό
σε μωβ φόντο να μετράει ό,τι έφυγε, ό,τι βιώθηκε
αυτό που με κόπο χτίστηκε.
Αργά τα ψήγματά της κυλούν
υπομονετικά μετρούν αυτό που περνά.
Αυτό που θα συμβεί ποια κλεψύδρα θα μετρήσει;
Σε τι φόντο θα τελειώσει;

Φεύγω για λίγο

Φεύγω για λίγο, μην ανησυχείς...
Δε θ΄αργήσω πολύ...λίγες στιγμές μόνο
Θα γυρίσω πάλι, δε φοβάμαι μη χαθώ
τώρα πια έχω πυξίδα, για να βρω το δρόμο μου
Να με οδηγήσουν στο χρώμα που αγαπώ...
στο χρώμα μου
Φεύγω για λίγο...

Άλλη γη

Άκουσε, δες, νιώσε...
Είσαι ήδη στην άλλη γη.
Το νιώθεις;

Βουτιά σε βάθος

Βουτιά σε μεγάλο βάθος επιχειρώ
Αναζητώντας στιγμές μαργαριτάρια
Εκεί που το χρώμα χάνεται
Στρείδια προσπαθώ να ανοίξω, να πάρω τα μυστικά τους
Και τα χρώματα που έχουν κλειδώσει
Ώστε να φανεί και πάλι το χρώμα…
Ελεύθερο, διάφανο, μωβ…

Αντί του μωβ

Μαύρος αέρας ήρθε να καλύψει το δικό μου
ψάχνω το μωβ μου
υγρές βοές από το δρόμο καλύπτουν το χρώμα
άρχισα να ανησυχώ
είναι η νύχτα που κάνει το χρώμα να μη φαίνεται
θα περιμένω ως το ξημέρωμα
να δω αυτό που τόσο λαχταρώ
αυτό που νόμισα ότι έχασα
το δικό μου μωβ...

Το ταξίδι του μωβ αχινού

Θα σας μιλήσω για το ταξίδι ενός αχινού...
μωβ...
ξεκίνησε από μακρινή θάλασσα, έφτασε σε πολύβουες ακτές,
προσπέρασε και προτίμησε τη σιωπή ενός ναυαγού
ταξίδεψε μαζί του μακριά, άλλαξε θάλασσες
όμως δεν έχασε τον προορισμό του, ούτε το χρώμα του...
δέχεται την αύρα του αέρα, γιατί ταιριάζουν τα χρώματά τους...

Ο χρόνος...

Ο χρόνος που έφυγε, που έλιωσε μαζί με τις στιγμές,

ταξιδεύει μαζί μου, με σκέψεις αποτυπωμένες,

ανησυχίες, χαρές, απογοητεύσεις...

Χρόνε, δε χάνεσαι, αγναντεύω στο πίσω μέρος

την προοπτική σου...

Χρόνε...

Αργός θάνατος

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του
όποιος αποφεύγει ένα πάθος
όποιος δεν ταξιδεύει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του
(στίχοι του Pablo Neruda)

Ξημέρωμα

Ξημέρωμα κοντά στη θάλασσα
αυτό που πάντα επιθυμώ ταξιδιώτη
όμως ένα να θυμάσαι...και το ξέρω καλά
το ταξίδι μπορεί να γίνει και μέσα μας
το ξημέρωμα θάναι δικό μας,
τη θάλασσα θα τη βλέπουμε από ψηλά,
όπως και νάχει...

Μοίρασμα

Ο καφές στο μπαλκόνι του κεντρικού δρόμου
το χαλασμένο cdplayer που περιμαζεύτηκε πάραυτα
το δωμάτιο που αδειάζει
τα ρολόγια του Dali που μετρούν το χρόνο που χάθηκε
το χρόνο που έρχεται
μοίρασμα πραγμάτων, μοίρασμα στιγμών, μοίρασμα ψυχής
έναν αέρα περιμένουν να τα μαζέψει όλα...
να τα χρωματίσει...

Δεδομένα...

δεδομένα από την αρχή
άγνωστες λέξεις στο κορμί σου
λέξεις δεδομένες, άλλαξαν
τίποτε δεν είναι ίδιο
λέξεις άγνωστες με άκουσμα γνωστό
καλούν τις αισθήσεις στο κορμί σου
λέξεις...δεδομένα

Υγρή ουράνια θλίψη

Είπα τη θλίψη μου να πνίξω
σε θάλασσα βαθιά
βούτηξα και το προσπάθησα
μα όταν σήκωσα τα μάτια μου ψηλά
η θλίψη είχε σχηματιστεί
με φόντο αυτό...το αγαπημένο...

Τέλος απειλών

Ανίκανος να απειλήσω, ποτέ εξάλλου δε το ήθελα
τώρα πια ούτε το μπορώ.
Απειλές τέλος!

Strange city

Τι περίεργη αυτή η πόλη απόψε
σαν να περιμένει ένα φύσημα ανέμου για ν΄αλλάξει
σαν να μην είναι η ίδια, σαν νάναι μια πόλη σε άλλη εποχή
σαν να θέλει το μωβ φύσημα για να αποκτήσει το οξυγονό της και πάλι
τι περίεργο...ίδια και τόσο διαφορετική

Φεύγω και πάλι

Φεύγω...και πάλι
πετώντας κι ανεμίζοντας
εκεί ψηλά, πάνω από τα κύματα θάμαι και πάλι μόνος
τι λες, έρχεσαι αυτή τη φορά ή θα μ΄αφήσεις μόνο μου
ο αέρας να με παρασύρει, να τσακιστώ στα κύματα...
αν έρθεις όμως, το θέλω...

Περίεργες τροχιές

Τροχιές παραλλήλως κυκλικές

τροχιές εντός και εκτός

κοντά και μακριά

αδιάλειπτες και αέναες

κάτι μένει σταθερό...

αυτό το μωβ του φόντου

Αερικό

Φύσηξε απόψε αέρας, απαλός
για να κλείσει μια εποχή
και ν΄ανοίξει άλλη,
έφερε όμορφα χρώματα κοντά του
ξεχώρισα την αισιοδοξία, την ελπίδα
και το χαμόγελο
μα ένα ξεχώριζε πιο πολύ
αυτό...το μωβ

Επόμενη αντάμωση...

Ταξίδια, μετακινήσεις,
πάνε κι έρχονται σαν αέρηδες
χωρισμοί και ανταμώσεις
λέξεις και σκέψεις κοντινές.
Η επόμενη αντάμωση θάθελα νάχει αυτό
το ίδιο χρώμα...του αέρα...το μωβ

Προσμένοντας...

Προσμονές...σε μια δύσκολη εποχή
σε μια εποχή που έρχεται και φεύγει
με αέρα να φυσά σε αποχρώσεις του μωβ...

Από την "Αμοργό"

.....Τι να μου κάμει η σταλαγματιά που λάμπει στο μέτωπο σου;
Το ξέρω πάνω στα χείλια σου έγραψε ο κεραυνός τ' όνομα του
Το ξέρω μέσα στα μάτια σου έχτισε ένας αητός τη φωλιά του
Μα εδώ στην όχτη την υγρή μόνο ένας δρόμος υπάρχει
Μόνο ένας δρόμος απατηλός και πρέπει να τον περάσεις
Πρέπει στο αίμα να βουτηχτείς πριν ο καιρός σε προφτάσει
Και να διαβείς αντίπερα να ξαναβρείς τους συντρόφους σου
Άνθη πουλιά ελάφια
Να βρεις μιαν άλλη θάλασσα μιαν άλλη απαλοσύνη
(Ν. Γκάτσος)

Επιτέλους

φύσηξα, περπάτησα, ταξίδεψα, πέταξα
και τελικά σε βρήκα
πέρασα από θάλασσες κι αγέρηδες
μα επιτέλους σε βρήκα
επιτέλους...

Πτήσεις

Λέω να πετάξω...καιρό έχω να το κάνω

στον αέρα να βγω, να πάρω το χρώμα του

να νιώσω ξανά την αίσθηση του πετάγματος

με συνοδηγό εμένα και τις σκέψεις μου αυτή τη φορά

στο μωβ αέρα να πετάξω

να χαθώ στο χρώμα του...

Ρότα καλοκαιρινή

Ρότα καλοκαιρινή πήρε ο καιρός
πορεία καινούρια
μέσα από διαλύσεις
μέσα και έξω
άνοιξη, καλοκαίρι
το βλέπεις, το ξέρεις;

Εποχή πραγματικότητας

Εποχή με πραγματική διάσταση
Σαν όλες τις άλλες
Με γεγονότα, καταστάσεις
και υπολανθάνουσες επιθυμίες
Χιλιομέτρων κοντινή και μακρινή απόσταση
ένα και το αυτό
Η νέα εποχή είναι εδώ
η άλλη…
Εποχή πρώιμου καλοκαιριού
με μια περίεργη μυρωδιά
άγνωστη σε μένα
μα και τόσο γνωστή
Εποχή πραγματικότητας