Πάντα επιτρέφω
πάντα μηδενίζω την απόσταση
πάντα νοσταλγώ
γιατί μια αίσθηση μένει
μια αίσθηση με οδηγεί
αυτή που ανεμίζει όλα τα δύσκολα
που με κάνει να νιώθω το άγγιγμα
αυτή που αξημέρωτες ώρες είναι κοντά μου
η αίσθηση...
η χρωματιστή...
η μοναδική...
2 σχόλια:
"Γιατί είσαι αέρας που περνά μέσα στης πόλης τα στενά
Και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατί είσαι αύρα εσπερινή, πνοή καθάρια ζωντανή
Που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν..."
επέστρεφε λοιπόν ως αέρας...και φέρε και σε μένα μια βροχούλα συμπόνοια
επιστρέφοντας σε ό,τι αγαπώ
αγγίζω ό,τι νοσταλγώ
δηλώνοντας σεμνά την ύπαρξή μου
έτσι μπορώ να είμαι
ακόμη κι αν δεν έρχομαι
να φέρνω στάλες βροχούλας...
σ΄ευχαριστώ για τους μουσικούς σου στίχους
τους τραγούδησα διαβάζοντάς τους
Δημοσίευση σχολίου