ευτυχία

Η ευτυχία βρίσκεται σε μικρά, πολύ μικρά πράγματα.
Σε μια βουτιά σε μωβ θάλασσα
Σε μια βόλτα στο σκοτάδι κάτω από τ’ άστρα
Στη γεύση των πραγμάτων που ξαναβρίσκουμε
Σε αυτό που νιώθεις να σε γεμίζει αναίτια μέσα σου
Η ευτυχία βρίσκεται μέσα μας
Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να’ ρθει.

(Ο τελευταίος στίχος είναι του Μ. Φάμελλου)

Ανιχνεύοντας το φως

Ψάχνω, αναζητώ πίσω απ΄τα σύννεφα
Κάνω βουτιά στο φως και αναλύω
τη χρωματική μου σύσταση.
Εκεί βρίσκω όλες τις χαμένες μορφές
και όλα τα αναπάντητα γιατί.
Βουτιά στο φως,
Ανάσα στον ήλιο

Γιατί την αγαπώ

"Την αγαπώ ίσως για την αδιάκοπη κίνησή της, που με γοητεύει, για την αιώνια φρεσκάδα της, την παρθενικότητά της, που ανανεώνεται κάθε στιγμή. Ίσως ακόμα για το άπειρο θηλυκό στοιχείο που υπάρχει μέσα στην ουσία της. Είναι ένας έρωτας αυτό...πώς..."

(Το γαλάζιο βιβλίο, Στρατής Μυριβήλης)

Η θάλασσά μου

μέρες τώρα με κρατά κοντά της

με αγκαλιάζει δροσερά

με μαγεύει με το χρώμα της

μια μέρα ήταν διαφανής και ξεκάθαρη

μου μίλησε, με ενέπνευσε

θέλω να μείνω δίπλα της

μαζί της...

ταιριάζει με το χρώμα μου

η θάλασσά μου...

Αέρας απόψε...και κάθε βράδυ

Αέρας απόψε…δυνατός, δεν ξεχωρίζω ακόμη το χρώμα του
μήπως είναι αυτός, μήπως είσαι εσύ
που έρχεσαι και μου χτυπάς την πόρτα;
μπαίνεις μέσα από τις μπαλκονόπορτες, με ανατριχιάζεις...
προσπαθώ να δω το χρώμα του…
ν' ακούσω τι μου ψιθυρίζει,
θαρρώ πως είναι αυτός… ο μωβ
ήρθε απόψε...και κάθε βράδυ

εμπνευσμένο από εσένα…

Κλεψύδρα στιγμών

Είμαι εδώ, με μια κλεψύδρα στιγμών
στα χέρια, στο μυαλό
σε μωβ φόντο να μετράει ό,τι έφυγε, ό,τι βιώθηκε
αυτό που με κόπο χτίστηκε.
Αργά τα ψήγματά της κυλούν
υπομονετικά μετρούν αυτό που περνά.
Αυτό που θα συμβεί ποια κλεψύδρα θα μετρήσει;
Σε τι φόντο θα τελειώσει;

Φεύγω για λίγο

Φεύγω για λίγο, μην ανησυχείς...
Δε θ΄αργήσω πολύ...λίγες στιγμές μόνο
Θα γυρίσω πάλι, δε φοβάμαι μη χαθώ
τώρα πια έχω πυξίδα, για να βρω το δρόμο μου
Να με οδηγήσουν στο χρώμα που αγαπώ...
στο χρώμα μου
Φεύγω για λίγο...

Άλλη γη

Άκουσε, δες, νιώσε...
Είσαι ήδη στην άλλη γη.
Το νιώθεις;

Βουτιά σε βάθος

Βουτιά σε μεγάλο βάθος επιχειρώ
Αναζητώντας στιγμές μαργαριτάρια
Εκεί που το χρώμα χάνεται
Στρείδια προσπαθώ να ανοίξω, να πάρω τα μυστικά τους
Και τα χρώματα που έχουν κλειδώσει
Ώστε να φανεί και πάλι το χρώμα…
Ελεύθερο, διάφανο, μωβ…

Αντί του μωβ

Μαύρος αέρας ήρθε να καλύψει το δικό μου
ψάχνω το μωβ μου
υγρές βοές από το δρόμο καλύπτουν το χρώμα
άρχισα να ανησυχώ
είναι η νύχτα που κάνει το χρώμα να μη φαίνεται
θα περιμένω ως το ξημέρωμα
να δω αυτό που τόσο λαχταρώ
αυτό που νόμισα ότι έχασα
το δικό μου μωβ...

Το ταξίδι του μωβ αχινού

Θα σας μιλήσω για το ταξίδι ενός αχινού...
μωβ...
ξεκίνησε από μακρινή θάλασσα, έφτασε σε πολύβουες ακτές,
προσπέρασε και προτίμησε τη σιωπή ενός ναυαγού
ταξίδεψε μαζί του μακριά, άλλαξε θάλασσες
όμως δεν έχασε τον προορισμό του, ούτε το χρώμα του...
δέχεται την αύρα του αέρα, γιατί ταιριάζουν τα χρώματά τους...

Ο χρόνος...

Ο χρόνος που έφυγε, που έλιωσε μαζί με τις στιγμές,

ταξιδεύει μαζί μου, με σκέψεις αποτυπωμένες,

ανησυχίες, χαρές, απογοητεύσεις...

Χρόνε, δε χάνεσαι, αγναντεύω στο πίσω μέρος

την προοπτική σου...

Χρόνε...