Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

Διαγράφοντας...

Δρόμος, πορεία μοναχική
Ίσως η τελευταία, σιωπηλή
Με σκέψεις ανάλαφρες
Τραβώ το γκρίζο μονοπάτι
Έχοντας ένα σκοπό
Αυτή τη διαγραφή
Που μαζί της παρασέρνει κι άλλες
Αυτές τις μόνιμες, οριστικές
Αποσύρσεις και διαγραφές
Με ελπίδα φωτεινή
Σαν τα χρώματα της δύσης

22 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έτσι ξεκινούν τα καινούρια κεφάλαια, Μωβ. Από ένα DELETE...

Καλό βράδυ

mauveair είπε...

pandora
ναι, έχεις δίκιο. Η αποφασιστική στιγμή είναι αυτή... της απόφασης διαγραφής.
καλό βράδυ και σε σένα

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

mauveair μου τα ειπες ολα σημερα για μενα με αυτα που εγραψες...
ευχομαι περισσοτερο απο καθε αλλη φορα να παρω αυτη την αποφαση κι εγω πολυ συντομα...
εσυ την πηρες...;
μακαρι...

σε φιλω πολυ!

mauveair είπε...

νεράιδα μου,
μη ξεχνάς πως στη θέση των διαγραφών έρχονται νέες εγγραφές...

lakis είπε...

Πολλές φορές χωρίς διαγραφές δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Μέρα καλή

jacki είπε...

Αυτή η εγ-γραφή σου ταιριάζει τόσο πολύ με την εικόνα που διάλεξες.
Εγγραφές διαγραφές.. Να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να μπορείς να αναπτύξεις ταχύτητα σε αυτή τη ριμάδα την πορεία.
Καλημέρα.

mauveair είπε...

Λάκη,
έχεις απόλυτο δίκιο, έτσι είναι.
καλημέρα:)

mauveair είπε...

jacki,
καλημέρα, στο ξεκάθαρο πια τοπίο.
Ομίχλες...τέλος!

Μαρια Νικολαου είπε...

Εγω παλι ειμαι αλλος τυπος
Δεν σκεφτομαι ποτε πριν απο μια διαγραφή
Κανω ενα κλικ και τελος
Χωρις να το χω σκεφτει
Μετα απλα ..τιποτα δεν διορθωνεται ειτε θελω ειτε οχι
Αλλα ετσι ειμαι
Απολυτη
Πάντως δεν το χω μετανιωσει και ποτε ως τωρα

ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ είπε...

Η συνειδητή μοναχική πορεία
η επιλεκτική διαδρομή
που δίνει πριθώρια
στη σκέψη
ως την οριστική διαγραφή.
Καλό μεσημέρι.

mauveair είπε...

Μαρία,
απ' ότι κατάλαβα κάνεις κλικ πατώντας και shift...οριστική, μη αναστρέψιμη διαγραφή.
Χωρίς περιθώριο μετάνοιας.
Είναι άποψη...

mauveair είπε...

Σοφία,
όλα πια συνειδητά...και μόνο

Γωγώ Πακτίτη είπε...

οι αναμνήσεις είναι
συνέχεια στο παρόν...

θυμάμαι τα λάθη μου
και ίσως δεν τα ξανακάνω...

καλημέρα...:)

mauveair είπε...

κι αν τα ξανακάνεις, αν ξανακάνουμε τα λάθη, πάλι δικά μας είναι...

λιμανάκι είπε...

Έτσι αν είναι πάντα οι σκέψεις σου...ανάλαφρες...


Καλό σου βράδυ

mauveair είπε...

λιμανάκι,
ανάλαφρες, αέρινες...
καλωσήρθες στη γειτονιά του αέρα μου:)

Μαργαρίτα είπε...

εγώ θα σταθώ στους δυο τελευταίους στίχους... πολύ τους αγαπάω...
χαίρομαι να τους διαβάζω...

εκεί να σβήνει το αεράκι σου..
στα χρώματα της δύσης και ένα
να γίνεται μ' αυτά :)

Καλησπέρα ***

mauveair είπε...

Μαργαρίτα,
εκεί ελπίζω, να μπερδεύεται ο αέρας μου με τα ζεστά χρώματα...

Συννεφούλα είπε...

δρόμος.. πορεία μοναχική, αλήθεια, ακόμη κι ο συνοδοιπόρος πολλές φορές αναρωτιέσαι αν είναι υπαρκτό πρόσωπο ή όχι..

συνέχισε αεράκι στα μωβ χρώματα της δύσης να ελπίζεις για ό,τι το ξημέρωμα θα φέρει... καληνύχτα :)

mauveair είπε...

ελπίδα και σιγουριά...
με ό,τι αυτά φέρουν:)

piXie είπε...

Κι ίσως αυτό το γκρίζο του δρόμου να βοηθά κάπως το χέρι να γράψει τη διαγραφή...Είναι που όταν λείψει το χρώμα, όλα έχουν άλλη διάσταση...λίγο πιο ρεαλιστική. Διαφορετικά τα χρώματα γεμίζουν την ψυχή μας.
Ένας δρόμος να βαδίσεις, μια επιλογή να κάνεις...όλα για κάποιο λόγο γίνονται...όλα για κάτι καλό...μελλοντικά καλό...
Μετά το σκοτάδι, θα ρθει το πρώτο φως...δειλά δειλά!

mauveair είπε...

αυτό το φως περιμένω...
και άρχισα ήδη να το βλέπω
σ' ευχαριστώ που το βλέπεις μαζί μου:)