Τετάρτη 17 Ιουνίου 2009

Σαν σήμερα...

Σαν σήμερα ήταν, τέτοια μέρα
όλα μοιάζαν μα και όλα διαφορετικά
Ήμουν μόνος εκεί, μέσα σε τόσο κόσμο
ήταν καλοκαίρι κι οι λέξεις ίδιες
Έλειπες, δεν ήξερες καν ότι ήμουν εκεί
Κι όμως όλα ήταν τόσο ίδια
προχώρησα μόνος
έτσι έπρεπε να γίνει...

18 σχόλια:

jacki είπε...

Γιατί καλέ μου μωβ αέρα θα πρέπει να προχωράμε μόνοι τελικά στη ζωή;
Δύσκολο και οδυνηρό.
Καλημέρα.

Λi είπε...

...ξέρουμε καλά πως πονάει μα...
...καθένας μόνος του πορεύεται στην ζωή, στον θάνατο, ακόμα και στον έρωτα....κι αυτό δεν ωφελεί....

Λύκοι της στέπας..... πρωταγωνιστές στο δικό μας μονόπρακτο...

Πάρε τιγρένια μωβ φιλιά...!

ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΗ... είπε...

"ετσι έπρεπε να γίνει..."
Ειναι σκληρο να "πρέπει", αλλα συμβαινει...
Λιθαρακι στην πορεια μας, στη εξελιξη μας το καθε τι που συμβαινει...!...κι ας πρεπει να συμβει...!

Καλο ξημερωμα!

mauveair είπε...

καλημέρα, jacki,

μόνοι και μαζί...γιατί έτσι είναι η πραγματικότητα.

mauveair είπε...

tiger_lilious,
η μοναξιά δεν ωφελεί...
καλωσήρθες στον αέρα μου:)

mauveair είπε...

Πρωτόπλαστη,
το δύσκολο είναι όταν τα πρέπει μπαίνουν από παράγοντες έξω από εμάς...
καλημέρα σου:)

Unknown είπε...

αν μου επιτρέπεις, δεν υπάρχουν παράγοντες έξω από εμάς.
Όλοι και όλα είναι σταθμισμένα μόνο που δεν γίνονται εύκολα, άμεσα, συνειδητώς κατανοητά.

το επόμενο καλοκαίρι θα λείπει η ... ομοιότητα των λέξεων ... αλλά και των ανθρώπων.

(Μου αρέσουν τα μικρά κειμενά σου που τα λένε όλα χωρίς πολλά πολλά)

Καλό απόγευμα

mauveair είπε...

meggie,
τίποτε δε γίνεται εύκολα, μπορεί να γίνει και χωρίς να το θέλουμε, επειδή το θελήσανε άλλοι...αυτούς εννοώ έξω παράγοντες.
το προηγούμενο καλοκαίρι, αυτό, το επόμενο...όλα είναι τόσο ίδια, όμως είναι;
χαίρομαι που ήρθες, καλωσήρθες λοιπόν στον αέρα μου:)

Σταλαγματιά είπε...

Η μοναξιά είναι ασήκωτο φορτίο για τους ώμους μας καλέ μου.
Και όταν τα πρέπει ανοίγουν γέφυρα μοιάζει ακόμη πιο δύσκολη….
Μην την αφήσεις να σ αγκαλιάσει …ποτέ

mauveair είπε...

Αναστασία,
μου θύμισεςτο τραγούδι του Μάλαμα:"Τσιγάρο ατέλειωτο βαρύ η μοναξιά, μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ' το δρόμο...". Έτσι και η δική μου μοναξιά έχει πρόσωπο...
Την άφησα και με αγκάλιασε...
Καλό απόγευμα:)

Νατασα είπε...

Άλλο, είμαι μόνος κι άλλο, νιώθω μόνος


Έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις ;

mauveair είπε...

Νατάσα,
έτσι είναι. Κι αν η μοναξιά είναι αίσθηση, τότε είναι ίσως πιο δύσκολα τα πράγματα.
Έτσι είναι η ζωή...
Αλλάζει;

johonny είπε...

Σχεδον παντα αυτο συμβαινει αλλα δεν μενοθμε εκει ..προχωραμε

mauveair είπε...

johonny,
εννοείται πως προχωρούμε. Απλώς καμιά φορά τα σκεφτόμαστε, νοσταλγούμε, πονούμε...
Νάχεις μια όμορφη μέρα:)

Μαρια Νικολαου είπε...

Γιατι΄να πρέπει να γινεται έτσι άραγε...

Καλησπέρα Αερινέ

mauveair είπε...

Γιατί έτσι γίνεται. Σαν ευλογία και κατάρα μαζί...

Καλησπέρα Μαρία:)

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ετσι επρεπε να γινει...
ηταν γραφτο...;ηταν καλυτερο...;
θα φανει στην πορεια...;
ποσες φορες τα ακουσαμε και τα βιωσαμε αυτα...;
τον πονο που βιωνουμε μοναχα μπορουμε να μετρησουμε...κι αυτος ειναι τοσο μεγαλος που μοιαζει αμετρητος...

νεραιδενιο φιλι καλε μου!!!

mauveair είπε...

καλή μου ναϊάδα,

ερωτήματα που ίσως δεν απαντηθούν ποτέ...
πλέον δε θέλω να μετράω τίποτε, γιατί θα μου προσθέτει νέο πόνο.
καλημέρα:)