Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Πύρινος πόνος

Πόνος για τις στάχτες και την καταστροφή
Η ανάσα χάνεται...

8 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Η ανάσα χάνεται και υπευθυνοι ειμαστε εμεις οι ανθρωποι Αερινέ.
Κρίμα...τι να πει κανεις.
Ντροπή για μας κρίμα για τη φύση

mauveair είπε...

Μαρία,
κρίμα...κρίμα...
Ακόμη δε μάθαμε τι πρέπει να προσέχουμε.

jacki είπε...

Θλίψη και πόνος καθώς βλέπεις τα πάντα να καίγονται.

mauveair είπε...

jacki,
κάηκαν όλα, δεν ξέρω αν απέμεινε πια τίποτε πράσινο...

Σταλαγματιά είπε...

Σιωπή και θλίψη....οι λέξεις φτωχές...

mauveair είπε...

Αναστασία,
η φωτιά έφυγε, ο πόνος έμεινε και θα μείνει για καιρό...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

ντρεπομαι...θλιβομαι...
ποσο ακομα πια...;

φιλι καλε μου!!!

mauveair είπε...

νεράιδα,
τι μαγικό και παραμυθένιο άραγε να μπορείς να κάνεις να τελειώσει η ανοησία του ανθρώπου;