Τετάρτη 16 Ιουλίου 2008

Αέρας απόψε...και κάθε βράδυ

Αέρας απόψε…δυνατός, δεν ξεχωρίζω ακόμη το χρώμα του
μήπως είναι αυτός, μήπως είσαι εσύ
που έρχεσαι και μου χτυπάς την πόρτα;
μπαίνεις μέσα από τις μπαλκονόπορτες, με ανατριχιάζεις...
προσπαθώ να δω το χρώμα του…
ν' ακούσω τι μου ψιθυρίζει,
θαρρώ πως είναι αυτός… ο μωβ
ήρθε απόψε...και κάθε βράδυ

εμπνευσμένο από εσένα…

15 σχόλια:

Γωγώ Πακτίτη είπε...

ένα χρώμα ο αέρας έχει...
εκείνο που την ψυχή της αγαπάς!

καλημέρα...:)

Ανώνυμος είπε...

Είχε ένα μωβ χρώμα
η ζωή σου
γιατί
έφυγες;

να εμπέεσαι
πάντα

mauveair είπε...

γωγώ
Ναι, αυτό είναι το αληθινό και βαθύ χρώμα...το μοναδικό


ποιώ-ελένη
προσπαθώ να μένω, όμως είμαι αέρας...

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

χωρις τον αερα πως θα μεταφερθουν οι ψιθυροι στα αυτια των αγαπημενων...;
χωρις τον αερα οι προσευχες και οι ευχες δεν θα πηγαιναν στον προορισμο τους...χωρις τον αερα δεν θα πετουσαμε καμια φορα...
ο αερας σου να εχει παντα το χρωμα και την μυρωδια που επιθυμεις...!!!

Μαρια Νικολαου είπε...

O αέρας έχει πάντα το χρώμα που αγαπαει ο καθένας..
Χθες βράδυ όμως μας έστειλες λίγο απ το δικό σου.. :)

mauveair είπε...

ναϊαδα,
Οι λέξεις σου για τον αέρα είναι σαν να ήρθαν απο παραμύθια...
Ελπίζω το πέρασμά σου από τον αέρα μου να σε δρόσισε
Καλημέρα:)

mauveair είπε...

Ο αέρας μου, το χρώμα του...
Μακάρι, Μαρία, να μπορούσα και κάθε βράδυ...
Χρωματιστή καλημέρα:)

jacki είπε...

Αχ αυτός ο αέρας που σκορπάει τα λόγια. Τα παρασέρνει. Που πέρνει το άρωμα από τα γιασεμιά και τα πάει σε άλλες γειτονιές. Που κάποτε μου έφερε ένα σπόρο στον πλανήτη μου κι εκείνο έγινε λουλούδι. Αχ αυτός ο μωβ αέρας.
Καλημέρα.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

αχ ναι με δροσισε και γεμισε τα φτερα μου μωβ χρυσοσκονη...σε ευχαριστω γι αυτο....

mauveair είπε...

Σκορπάει, παρασέρνει, μαζεύει λόγια και επιθυμίες...
Ένα "αχ" βγαίνει κι από τον ίδιο τον αέρα...
καλημέρα:)

mauveair είπε...

κι εγώ σ΄ευχαριστώ που τη δέχτηκες...

Sideras είπε...

Ένας αέρας αλλιώτικος φύσηξε
γύρω από την ομορφιά σου

Δεν άντεξες όμως θύμωσες
Του φώναξες να φύγει, να χαθεί,

να γίνει κομμάτια άχρωμα.
Και κείνος ξέρεις έγινε,
Χωριστικέ στα δυο

Και είπε,
“Φύγε το μπλε απ’ τα κομμάτια μου
και κάντο θάλασσα”

Το κόκκινο όμως έμεινε,
γιατί το αίμα ήτανε
απάνω στα κομμάτια.

Καλημέρα σου

mauveair είπε...

Μαγικό...υπέροχο το πέρασμά σου.
Αγαπώ τη θάλασσα, αλλά θάθελα να ξαναενωθούν τα αέρινα χρωματιστά κομμάτια.
Νάσαι καλά, την καλημέρα μου:)

faraona είπε...

Ax αυτος ο αερας τι μας κανει....!
Αχ!


τα φιλια μου

mauveair είπε...

Αυτός ο αέρας, αιτία χαμόγελων και δακρύων...αυτός.
Καλημέρα, καλή βδομάδα:)